121

121

Signað skín rættlætis sólin

frá Ísraels fjøllum,

sólstavir kærleikans ljóma

frá Betlehems vøllum,

signað um jól

skínur Guðs miskunnar sól,

fagnarboð ber okkum øllum.

2. Hví er tað dapurt og dimt í tær,

mannliga hjarta?

Dimman og sorgin í Guðs ríkis

ljósi ei skarta.

Ei má tín synd,

ei má tín fávitska blind

byrgja tær ljósið Guðs bjarta.

3. Kærleikans myndin hin fagrasta,

frelsarin blíður,

fevning Guðs miskunnar enn

sum fyrr hjørtunum býður:

Hvíld finnur her

hvør tann, sum troytkaður er,

uggan tann, sorgina líður.

4. Kom tí, o maður, og lat ikki

stund longur líða,

skunda tær óræddur Drottins

í armanna blíða.

Heit honum trú,

hjarta títt gev honum nú,

lat hann ei longur tín bíða.

5. Svør honum trúskap og svík ei

tann ástvin í trygdum,

savna tær fæið væl goymda

í himnanna bygdum,

so hjá tær sæst

livandi trú, vón og ást,

gakk fram í Guðs barna dygdum.

Jens Pálsson.

Jóannes Patursson.

Lag: sum Sl. 129.