166
Aftur føstuklokkan ljóðar,
ljóðar tungt við sorgarlag;
føstusorg hon okkum bjóðar
inntil langa fríggjadag.
 
2. Takkarsong tó vil eg syngja
hjartaliga enn um stund;
tá eg hoyri klokku ringja,
fari eg á kirkjufund.
 
3. Troyst í hjarta og í sinni,
Harri, tú kanst geva mær;
føstusorg og páskaminni
bæði havi eg frá tær.
 
4. Til Getsemane vit hyggja,
har sum tyngsta stríðið stóð,
tú á foldum mundi liggja,
sveittaði títt dýra blóð.
 
5. Og um eg til krossin fari,
ei er betri har at sjá;
har hin stóri, óndi skari
spottar mær mín Jesus tá.
 
6. Kæri Jesus, hjálparmaður,
eg kann ei fulltakka tær,
ein og hvør má vera glaður,
páskagleði er so nær.
 
7. Lat nú føstuklokku ringja,
ringja tungt við sorgarljóð;
enn í himni einglar syngja:
Páskamorgun tú upp stóð.
 
Olivar á Ryggi 1892.
Lag: Sl. 1.