440

440

Bert lítla stund

í rósulund

vit mennast og so følna;

sum blóman fríð

á summartíð

fer sorgarblíð,

tá lotið fer at kólna.

2. Bert lítla stund

skal deyðans blund

tó fyri kristnum vera;

sum fjalda sáð

í moldum lá -

brátt búnast strá

til lívsins dýrd at bera.

3. Bert lítla stund

við heimsins sund

so ævigt í Guðs høllum;

hans vilji er,

sum kemur her

við ljósins ferð,

at bjarga sálum øllum.

4. Bert lítla stund

í rósulund,

so á Guðs nýggju foldum;

so heystið her

og várið har

væl vert tað er

ta vetrarnátt í moldum.

5. Bert lítla stund

ein søtan blund,

og allar skýmdir rýma;

Guðs nýggja sól

ein morgun ól

um himnahól,

har aldri fer at skýma.

Jóhs 16,16. Grundtvig 1846.

Edm. í Garði 1951.

Lag: sum Sl. 342.