487

487

Mín Guð, eg vil ei víkja

frá tær á lívsins veg.

Títt orð kann ikki svíkja;

eg líti trygt á teg.

Tú rættir blítt mær hond

frá kvøldi og til morgun.

Tú styrkir meg í sorgum

við tíni almáts hond.

2. Sum veður títt sær vendir,

so broytir verðin seg.

Mín Guð, í tínar hendur

eg glaður gevi meg;

tí tú umbroytist ei;

tú ert vár góði faðir,

sum bøtir tað, ið bagir

á lívsins trongu leið.

3. Øll heimsins ríki enda;

men Guðs fólk veit fullvæl,

tann sæla, Guð vil senda,

hon aldri enda skal;

frá fold eg fara má,

ei her mítt lív kann vara,

men í Guðs frelsta skara

eg betri lív skal fá.

4. Og má eg so her líða

mangt sárt á lívsins leið,

vil verðin mót mær stríða,

í fátt eg falli ei;

tann vón meg troystar væl,

sum hvørt Guðs barn kann eiga,

at Harrin oss vil leiða

heim í sín himlasal.

5. Guð faðir, prís tú fái,

sum mildur til oss sá;

við Jesu Kristi náði

vit frelsu kunnu fá.

Guðs andi við oss ver

og verji oss á vegi!

Til himmiríkis gleði

tá gongur øll vár ferð.

Ludvig Helmbold 1563.

Hans Ravn 1615. Mikkjal á Ryggi.

Lag: sum Sl. 100.