51

51

Í vandaferð á hvørji leið

má sál mín altíð teinkja,

at fíggindin víst sparir ei

við fjøtrum meg at leinkja;

hans svik á hvørjum veg

í váða villa meg,

so lætt eg við hvørt fótspor gleið

í vandaferð á hvørji leið.

2. Í neyðarferð á hvørji leið

eg móti synd skal stríða;

eg undan revsing sleppi ei,

men skal í toli líða;

í toku villist eg,

ei hómi føran veg,

tá er mær gøtan ikki greið

í neyðarferð á hvørji leið.

3. Í deyðaferð á hvørji leið

brátt Guð meg heim kann kalla;

eg kenni ei mítt æviskeið,

ei stund eg frá skal falla;

so lítið til her skal

at enda dagatal,

so inn um heljargrind eg steig

í deyðaferð á hvørji leið.

4. Í einglalag á hvørji leið,

teir munnu væl meg varða,

alt fjandans herlið vinnur ei

á halgum kappaskara;

hann er mín trygga borg,

tí fari sút og sorg,

mær hár á høvdi skalast ei

í einglalag á hvørji leið.

5. Við Jesu lið á hvørji leið

skal øll mín ævi líða;

hann mær í trongdum sleppir ei,

men hjálpir mær at stríða;

har sum hans fótspor er,

eg haldi míni ferð,

um sálin møddist, grátur sveið,

við Jesu lið á hvørji leið.

6. Í himnaferð á hvørji leið

hav, sál mín, treyst og gleði,

halt hagar, synd meir skaðar ei,

og endast neyð og tregi!

Gloym heimsins gull og gleim,

ei sælan er í teim!

Øll verøldin mær hugar ei

í himnaferð á hvørji leið.

Brorson 1734.

J. Dahl 1922.

Lag: Sl. 170.