523

523

Ein fagur vegur er hjá teim,

sum Jesu gerning skoða,

at ganga gjøgnum henda heim

við kærleiks milda loga

og tendra ljós, sum heit og klár

seg onga løtu dylja,

men lýsa Harrans náðiár

í Kristi trúgv og vilja.

2. Hvat gagnar tað at røða væl

og allan vísdóm vita,

at eiga fult av gávum tal

og trúgv, sum fjøll kann flyta,

hvat munar mans, ja, eingla mál

og spádóms djúpu grundir,

tá heimsins ok er lagt á sál,

og kærleikin er undir?

3. Ja, Jesus vár, tú veitst tað best,

tú hevur vegin gingið,

og tó tú átti valdið mest,

so hevur tú tær fingið

tann lut í tíni jarðarmynd

sum tænari at líða

og møta heimsins háð og synd

við kærleikssmíli blíða.

4. Tað er ei nakað loyndarmál,

sum eg fyrst skal út grunda,

men, Jesus, minn tú mína sál

á kærleikan at stunda

á vegnum, fagrastur er her

og gjøgnum heimin gongur,

og har hvør gerð av sonnum er

til tín ein takkarsongur.

1 Kor 12,31. 1 Kor 13,1-3. S.A. Weihe.

Lag: sum Sl. 106.