536
Renn upp úr havi tú nýárs sól
og send tínar geislar so víða.
Algóði Guð, tú várt trygga skjól,
vár vernd, meðan stundir líða,
tú leið okkum gjøgnum hetta ár,
sum aftur nú fram man stíga.
 
2. Men tíðin rennur, og hon er bráð,
og ikki hon vendir aftur.
Guðs ríka náði er enn at fá,
hin dýrasti sálarskattur;
tað lættir um leiðina, tung og trá,
har lívsvegur tín gerst brattur.
 
3. Hvat okkum unnist í hetta ár,
tað veit best Guð faðir góði,
um vit skulu kenna sakn so svár
og eymkast av tungum móði.
Guðs vilji tó altíð hin besti er,
um valla at vit tað sóu.
 
4. Mítt foldarlív er ein stokkut ferð,
brátt opnar seg gravarhelli;
mítt lív tó í Harrans hendi er,
sjálvt um eg sum stráið felli.
Guð lati meg eiga hin góða lut,
ið ikki forferst av elli.
 
Olivar á Ryggi.
Lag: sum Sl. 145.