569

569

Tíðin rennur, dagur líður,

uttan um oss myrkrið sígur,

kámast burtur ljós og sól.

Sál og sinni, komið bæði,

berið Guði takkarkvæði,

sum var okkum vernd og skjól.

2. Takk, mín Guð og faðir góði,

sum úr øllum sálarmóði

hevur bjargað mær í dag.

Tú meg skalt í hendur taka,

eygu tíni skulu vaka

hesa nátt við sama lag.

3. Farið burt, tit syndadreymar,

floymið inn, tit gleðistreymar

av Guðs himni til mín her.

Vak, mín sál, lat ei hitt illa

spilla meg og burtur villa,

nú meg svøvnur blindan ger.

4. Far so, likam mítt, at sova,

Jesus sjálvur hevur lovað,

at hann tær skal vera hjá,

lýsa frið og frelsu bjóða,

geva svøvn og heilsu góða,

og tær bjarga skaða frá.

5. Sov tí nú í Jesu fangi,

sov í øllum heimsins gangi,

Jesus góði er hjá mær;

hann skal meg úr myrkri bera,

hann skal síðsta svøvn mín gera

sælan, stillan, Guði nær.

Kingo 1684. Axel Tórgarð 1987.

Lag: Sl. 331.